آیا فیلم سینمایی محمد(ص) انتظارات را برآورده می‌‌کند

 به گزارش پایگاه خبری مباحث به نقل از خبرگزاری «حوزه» ، این فیلم از ابتدای راه تولید با تبلیغات فراوان رسانه‌ای آغاز به کار کرد و در ادامه شاهد پیوستن چهره‌های بزرگ سینمای جهان به این فیلم بودیم.

برای مثال می توان به ویتوریو استورارو (فیلمبردار)، ای. آر. رحمان (آهنگساز)، میلژن کرکا کلژاکویچ (طراح تولید)، جیانتو دروسی (چهرپرداز) و… اشاره کرد. افرادی که نامشان ذکر شد، کسانی هستند که هر یک نامی مطرح در سینمای جهان دارند و کارهای بسیار بزرگی در پرونده کاری خود دارند.

*انتظار مسلمانان از این فیلم

درباره اهمیت موضوع این فیلم سینمایی می توان به رهبر معظم انقلاب از پشت صحنه فیلم اشاره کرد و آن‌چه گفته شد را در کنار هزینه‌های میلیاردی این کار که به نقل از کارگردان آن بالای ۱۰۰ میلیارد است، گذاشت تا بدانیم چه انتظاری از این فیلم می‌رود و آیا کار توانسته انتظارات را برآورده کند یا خیر؟ جواب این سوال را باید در دو بخش داد، ابتدا باید نکات مثبت فیلم را مطرح کرد، سپس به نقاط ضعف آن پرداخت، امیدواریم محترم که از جز فیلمسازان خوب کشور است ناراحت نشود، اینکه وی همت کرد تا کاری در خصوص حضرت رسول (ص) ساخته شود ستودنی و قابل تحسین است، اما در نقد سینمایی باید فارغ از هر نوع دلبستگی قضاوت کرد.

*تکنیک‌های قابل دفاع سینمایی

در ابتدا باید از مباحث تکنیکی این کار سخن گوییم. فیلم سینمایی (ص) را باید خوش ساخت‌ترین و حرفه‌ای‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران محسوب کرد در جای خود اقدامی فوق‌العاده محسوب می‌شود. این مهم را هم تنها  در یک بخش نمی‌توان خلاصه کرد، بلکه هر آنچه که در بخش فنی و تکنیکی این فیلم از آن نام برده می‌شود، فوق العاده است، واقعا تصویربرداری، صداگذاری، جلوه‌های ویژه و «ویژوال افکتی» کار را باید از بخش‌های بسیار شاخص به حساب آورد.

اما درباره موسیقی این کار، کمی با احتیاط باید سخن گفت، چون همانند فیلم محمد رسوال الله ساخته مصطفی عقاد این کار از جذابیت لازم برخوردار نیست، البته این امری نادرست است که بخواهیم این فیلم را با کار عقاد مقایسه کنیم، اما ناخودآگاه چنین اتفاقی روی می‌دهد و تماشاگر با دیدن فیلم، غیرعمدی چنین مقایسه‌ای در ذهنش شکل می‌گیرد.

*نگاهی به بازیگران و لزوم دوبله در برخی صدا‌ها

فارغ از از عوامل تکنیکی، درباره بازیگری فیلم محمد حرف برای گفتن زیاد است، چون معتقدم در انتخاب بازیگران می‌توانست انتخاب‌های بهتری انجام شود. این نکته تنها نظر شخصی نیست، بلکه دوستان دیگری که در شب نمایش فیلم، برای رسانه‌ها در نظر گرفته شده بود، چنین نظری داشتند، هرچند انتخاب «ساره بیات، مهدی پاکدل و علی رضا شجاع نوری» را باید از امتیازات مثبت فیلم محسوب کرد.

در این میان ذکر یک نکته‌ای را ضروری می‌دانم بهتر است، همچون مهدی پاکدل برای برخی نقش‌هایی دیگر هم، دوبله انتخاب شود به ویژه برای علی رضا شجاع نوری که صدایش با ابهتی که در سیمایش شاهدیم همخوان نیست.

اما نکاتی چند پیرامون بحث اصلی یادداشت که همان مضمون فیلم است. ابتدا اینکه بهتر بود کارگردان برای حضرت رسول (ص) در فیلم کلام (دیالوگ) در نظر نمی‌گرفت، حتی معتقدم در بحث تصویر هم، دوربین تا این حد نباید نزدیک حضرت رسول (ص) می‌شد، این مسئله مسلما در جهان اسلام حساسیت‌هایی به وجود خواهد آورد که امیدوارم مجید مجیدی برای آن راهکاری اندیشیده باشد.

*تلاش‌های مجیدی برای رفع خستگی بیننده

نکته دیگر اینکه، در این فیلم شاهد درام پردازی خوبی نبودیم، برای همین ممکن است، تماشاگر از دیدن این کار خسته شود، چون زمان ۱۹۰ دقیقه‌ای فیلم به هر حال ممکن است، خسته کننده باشد. این اتفاق در فیلم «محمد رسول الله مصطفی عقاد» به هیچ وجه روی نمی‌دهد، چون با وجود زمان طولانی آن، باز هم تماشاگر از آن خسته نمی‌شود، ریتم این کار هم جذابیت لازم را ندارد، البته مجیدی سعی کرده با گره‌افکنی که  به واسطه شخصیت‌های یهودی در داستان به وجود آورده، جذابیت را با آن همراه کند، ولی این اتفاق به شکل مطلوبی در فیلم روی نداده است.

*نمایش دسیسه‌ها‌ی یهود علیه پیامبر(ص)

یکی از ویژگی‌های بارز فیلم مجیدی پرداختن به موضوع حساسیت یهود نسبت به پیامبر(ص) است. که از کودکی حضرت رسول(ص) برنامه‌ریزی شده بود، این اتفاق می‌تواند بازخوردهای منفی در پی داشته باشد، به ویژه اینکه این کار قرار است بار منفی به همراه داشته باشد. این نکته را مرحوم مصطفی عقاد به خوبی درک کرد و در فیلم به هیچ وجه با یهودیان و مسیحیان تنش پیدا نکرد، حتی در سکانسی که در دربار نجاشی تصویر می‌شد، شاهد نزدیکی اسلام و مسیحیت هستیم.

در این فیلم نیز برخی مسائل به وجود آمده  که وضوح چرایی آن را در شب نمایش شاهد بودیم. در سکانسی که نشان می‌دهد حضرت رسول (ص) حلیمه را که در بستر اهتزار است شفا می‌دهد، این اتفاق درخصوص مادر حضرت رسول (ص) روی نمی‌دهد. این مسئله درست یا غلط، سوالی در ذهن تماشاگر به وجود می‌آورد که کارگردان در فیلم به آن پاسخ نداده است.

 همچنین تاکید ویژه این فیلم به روی معجزات متعدد پیامبر که قطعا غیرقابل انکار، اما لزومی ندارد به این اندازه معجزه ببینم، چون حضرت رسول بارها در کلمات خود بیان فرموده‌اند معجزه وی قرآن کریم است. رعایت این مسأله را در فیلم «الرساله» به خوبی می‌بینیم.

پایان سخن آنکه درباره این فیلم بسیار می‌توان نوشت، اما چنین کار عظیمی را باید چند بار دیگر به تماشا نشست، تا بتوان درباره جز به جز آن سخن گفت، بار دیگر باید دست مجید مجیدی را به گرمی فشرد که این ریسک را به جان خرید تا اولین قدم را در این حوزه بردارد، یکی از نتایج خوب این کار آن است که آینده فیلمسازان راحت‌تر می‌توانند درباره حضرت رسول فیلم بسازند و مردم جهان و کشورهای غیر مسلمان را بهتر و بیشتر با پیامبر رحمت و مهربانی آشنا نمایند.