آیا کتاب «سیاحت غرب» گویای کرامت نویسنده‌اش است

به گزارش پایگاه خبری مباحث به نقل از خبرگزاری فارس، بیست‌وششم ربیع‌الثانی سال ۱۳۶۳ هجری قمری آیت‌الله سیدمحمدحسن نجفی قوچانی از عرفای فرزانه دارفانی را وداع گفت و در یکی از اتاق‌های منزل خود به خاک سپرده شد. وی در سال ۱۲۹۵ قمری در روستای خُسرویه (خِروه) از روستاهای دامنه شاه جهان به دنیا آمد و پس از گذراندن دوران کودکی در سال ۱۳۰۲ قمری به مکتب‌خانه رفت و مقدمات دروس فارسی و عربی را در زادگاه خود فرا گرفت. سپس در سال ۱۳۰۸ قمری به قوچان رفت و در حجره‌ای از مدرسه علمیه مسکن گزید و برخی دروس دیگر را در آنجا آموخت، پس از مدتی اقامت در قوچان به دلیل کسالت به روستا بازگشت و چهل روز در بستر بیماری افتاد، در همان ایام بود که قوچان بر اثر زلزله زیر و رو شد، وی عازم سبزوار شد و در مدرسه حاج ملاهادی به مدت شش ماه ماندگار شد و از آنجا نیز به مشهد هجرت کرد و پس از گذراندن برخی دروس در مشهد در سال ۱۳۱۳ قمری وارد حوزه علمیه اصفهان شد.

قوچانی در حوزه علمیه اصفهان، منظومه حاج ملاهادی سبزواری را در محضر آخوند ملامحمد کاشانی و رسائل شیخ انصاری را نزد آقا شیخ عبدالکریم گزی و فقه را نزد آقا نجفی اصفهانی و ثقهالاسلام حاج آقا نورالله و کتاب قوانین را در اصول فقه نزد شیخ علی بابا فرا گرفت و سپس در سطوح بالاتر از محضر درس مرحوم آخوند خراسانی و آقاسیدباقر درچه‌ای بهره‌های وافری برد و به این ترتیب مدارج عالی اجتهاد را پشت سر گذاشت و بعد از مدتی خود به یکی از اساتید ممتاز حوزه علمیه مبدل گشت.

همچنین وی در عرصه تحقیق و تألیف به موفقیت‌های مهمی دست یافت و توانست آثار ارزشمندی در زمینه‌های مختلف به یادگار بگذارد، دو مورد از کتاب‌های بسیار معروف وی که میان عوام و خواص زبانزد است، «سیاحت شرق» و «سیاست غرب» است که برخی بزرگان، یکی از آن‌ها را حاصل مکاشفات او دانسته‌اند و این کتاب بارها به چاپ رسیده است.

استاد شهید مطهری درباره روحیات معنوی او گفته است: «ماه رمضان که می‌شد، می‌آمد و در مدرسه دارالشفاء با من هم‌حجره می‌شد، بعد هم بزرگان آن روز قم مانند مرحوم خوانساری، مرحوم صدر به دیدن ایشان می‌آمدند و احترام می‌کردند که نماز جماعت بخواند، ولی ایشان قبول نمی‌کرد و می‌گفت: من قوچان را رها کردم، آمدم اینجا! حالا می‌گویید، اینجا امام جماعت بشوم؟!

*کتاب «سیاحت غرب»، نشانه کرامت

این کتاب، بیانگر ارواح برزخی است که مرحوم آقا نجفی در آن مراحل مختلف سفر برزخ را به تصویر کشیده و تا کنون توسط انتشارات‌های زیادی به چاپ رسیده و شاید عموم قشر مذهبی کشورهای سلامی با آن آشنا هستند. استاد شهید مرتضی مطهری که سال‌های زیادی با آقا نجفی هم‌حجره و از نزدیک با روحیات ایشان آشنا بود، معتقد بود که وی این کتاب را از روی خیالات ننوشته، بلکه از روی مکاشفه‌هایی که آن را دیده نوشته است.